Potrzebujesz księgowości? Zostaw swój numer tel i maila:
Posiadanie lub brak zakładu w Szwecji ma wpływ na opodatkowanie zagranicznego przedsiębiorstwa w Szwecji. Jeżeli przedsiębiorstwo posiada zakład w Szwecji, będzie opodatkowane na podstawie dochodów uzyskiwanych z tamtejszej działalności gospodarczej. W tym kontekście termin "przedsiębiorstwo" odnosi się zarówno do osób prowadzących indywidualną działalność gospodarczą, jak i do osób prawnych. Poniższy tekst wyjaśnia, czym dokładnie jest zakład.
Definicja zakładu jest zawarta w ustawie o podatku dochodowym. Istnieje zarówno ogólna definicja, jak i szczególna definicja dotycząca przedstawicieli działających w charakterze przedstawicieli. Definicja ta w dużej mierze pokrywa się z definicją zakładu przyjętą w modelowej umowie OECD. Jeżeli Szwecja zawarła umowę podatkową z danym państwem, z którego pochodzi przedsiębiorstwo, zakład podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy spełnia zarówno definicję zakładu z ustawy o podatku dochodowym, jak i definicję zawartą w umowie podatkowej. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym (IL), zagraniczne przedsiębiorstwo posiada zakład w Szwecji, jeżeli prowadzi działalność gospodarczą całkowicie lub częściowo za pośrednictwem stałej placówki wewnątrz kraju. Działalność gospodarcza zazwyczaj uważana jest za stałą, jeżeli trwa przez okres sześciu miesięcy. W większości umów podatkowych zawartych przez Szwecję z innymi państwami, place budowlane lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, gdy prace z nimi związane trwają dłużej niż dwanaście miesięcy.
Zagraniczne przedsiębiorstwo może posiadać zakład w Szwecji nawet w przypadku, gdy nie ma stałej placówki, przez którą prowadzi działalność gospodarczą. Przykładami takich sytuacji są działalność poprzez zależnego przedstawiciela.
Jeżeli zagraniczne przedsiębiorstwo ma zakład w Szwecji, zatrudnia pracowników lub prowadzi działalność objętą podatkiem VAT, musi złożyć wniosek o rejestrację podatkową do Urzędu Skarbowego (Skatteverket). W wyniku tego Urząd Skarbowy może zarejestrować przedsiębiorstwo jako płatnika podatku F (podatku od działalności gospodarczej) i wydać decyzję dotyczącą obowiązku wpłacania zaliczek na podatek dochodowy, specjalny podatek od kosztów emerytalnych, podatek od zysków emerytalnych lub opłaty za nieruchomości. Dodatkowo, Urząd Skarbowy może zarejestrować przedsiębiorstwo jako podatnika VAT lub pracodawcę.
Zagraniczne przedsiębiorstwo może również prowadzić działalność gospodarczą w formie filii. W takim przypadku przedsiębiorstwo jest zobowiązane zarejestrować filię w Rejestrze Spółek (Bolagsverket). Z reguły zagraniczne przedsiębiorstwa posiadające filię w Szwecji mają również zakład na swoim terytorium.
Zakład, zgodnie z ogólną definicją, odnosi się do trwałej placówki, przez którą przedsiębiorstwo prowadzi działalność częściowo lub w całości. Istnieje kilka warunków, które muszą być spełnione, aby można było mówić o zakładzie:
· Istnienie "placówki działalności gospodarczej".
· Placówka ta musi mieć charakter trwały.
· Przedsiębiorstwo prowadzi działalność całkowicie lub częściowo za pośrednictwem tej trwałej placówki.
Poniżej przedstawiam przykłady placówek, które są uznawane za zakład zgodnie z ogólną definicją:
· Siedziba zarządu.
· Filia.
· Biuro.
· Fabryka.
· Warsztat.
· Kopalnia.
· Źródło ropy naftowej lub gazu.
· Kamieniołom lub inne miejsce wydobycia zasobów naturalnych.
· Plac budowy, prace budowlane lub instalacyjne.
· Nieruchomość służąca jako magazyn.
Placówka musi być umiejscowiona geograficznie i spójna pod względem komercyjnym oraz używana przez przedsiębiorstwo. Niezależnie od tego, czy placówka jest własnością przedsiębiorstwa, wynajmowana czy użytkowana, istotne jest ocenienie istnienia zakładu na podstawie rzeczywistych okoliczności prowadzenia działalności z tej placówki. Placówką mogą być zarówno pomieszczenia, jak i maszyny lub inne wyposażenie. Przykładem placówki może być również serwer wykorzystywany do prowadzenia działalności handlowej w internecie. W określonych okolicznościach dom pracownika, miejsce pracy w pomieszczeniach należących do innego przedsiębiorstwa lub wydzielone miejsce na targowisku może być uznane za miejsce prowadzenia działalności. Przedsiębiorstwo może mieć kilka geograficznych placówek, z których każda stanowi odrębny zakład.
Biuro w mieszkaniu może być uznane za zakład, jeśli pracownik systematycznie i ciągle wykonuje tam czynności związane z zatrudnieniem. Decyzja o uznaniu takiej placówki jako zakładu zależy od zbiorowej oceny odpowiednich okoliczności dokonywanej przez Urząd Skarbowy. Weryfikowane są różne czynniki, takie jak udostępnienie przez przedsiębiorstwo innego miejsca pracy dla pracownika oraz konieczność istnienia takiej placówki. Natomiast sposób wyposażenia biura w mieszkaniu nie ma znaczenia.
Przykładem może być konsultant zatrudniony, który systematycznie i ciągle prowadzi działalność konsultingową (stanowiącą główną działalność przedsiębiorstwa) z własnego mieszkania. Inny przykład to sprzedawca korzystający z mieszkania w ramach działalności handlowej, na przykład podczas poszukiwania potencjalnych klientów. Istotne jest regularne i ciągłe wykonywanie czynności związanych z zatrudnieniem w mieszkaniu.
Działalność gospodarcza jest uznawana za stałą, gdy utrzymuje się przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
Zagraniczne przedsiębiorstwa, które prowadzą wyłącznie działalność na terenie Szwecji, mogą posiadać tutaj zakład nawet w przypadku, gdy czas prowadzenia tej działalności jest krótszy niż sześć miesięcy, na przykład podczas sezonowych prac.
Działalność, która corocznie powtarza się w tej samej placówce, może być uznana za stałą nawet jeśli trwa przez okres krótszy niż sześć miesięcy w ciągu roku. Aby taka działalność została uznana za stałą, musi trwać co najmniej od dwóch do trzech miesięcy w ciągu roku. Na przykład, jeśli działalność trwa przez trzy miesiące przez trzy kolejne lata, zwykle oznacza to posiadanie zakładu.
Przykładem może być sprzedawca, który przemieszcza się między różnymi miejscowościami w Szwecji, ale często odwiedza to samo miejsce. Jeśli handel uliczny jest prowadzony wielokrotnie z tego samego miejsca, może to skutkować uznaniem tego miejsca za zakład.
Działalność prowadzona w zakładzie musi być zgodna z normalnym zakresem działalności przedsiębiorstwa macierzystego, zarówno w całości, jak i częściowo. Normalny zakres obejmuje istotną i ważną część działalności przedsiębiorstwa. Przykłady funkcji, które zwykle mieszczą się w normalnym zakresie działalności, to zarządzanie przedsiębiorstwem, sprzedaż, badania i rozwój oraz produkcja. Nawet prowadzenie częściowej działalności, która mieści się w normalnym zakresie przedsiębiorstwa macierzystego, może skutkować uznaniem zakładu.
Działalność o charakterze przygotowawczym i pomocniczym
Jeśli działalność prowadzona w Szwecji ma wyłącznie charakter przygotowawczy lub pomocniczy, nie powoduje to powstania zakładu. Działalność, która ma jedynie pośredni wpływ na przychody przedsiębiorstwa, jest uznawana za działalność o charakterze przygotowawczym i pomocniczym. Jednak jeśli ta działalność jest istotna dla planowania lub decyzji podejmowanych przez przedsiębiorstwo macierzyste, może zostać uznana za działalność mieszczącą się w normalnym zakresie.
Przedsiębiorstwo zagraniczne zostanie uznane za prowadzące działalność o charakterze pomocniczym i nie posiadające zakładu, gdy spełnione zostaną następujące warunki:
1. Przedsiębiorstwo posiada oddział księgowy lub oddział zajmujący się sprawami kadrowo-płacowymi w Szwecji.
2. Funkcje te nie mieszczą się w normalnym zakresie działalności przedsiębiorstwa.
3. Oddział księgowy lub oddział kadrowo-płacowy stanowi całość działalności przedsiębiorstwa w Szwecji.
Przykładem działalności o charakterze przygotowawczym jest zatrudnienie osoby w Szwecji przez zagraniczne przedsiębiorstwo wyłącznie w celu badania możliwości rozpoczęcia przyszłej normalnej działalności, na przykład poprzez badania rynku lub analizy. Gdy przedsiębiorstwo rozpoczyna nawiązywanie kontaktów z klientami w celu sprzedaży, działalność traci charakter przygotowawczy.
Jeżeli zarząd ma swoją siedzibę w stałej placówce w Szwecji i wykonuje tam część działalności przedsiębiorstwa, to taka placówka stanowi zakład. Ważne jest, aby zarząd niekoniecznie był najwyższym szczeblem zarządzającym. Przykłady osób wchodzących w skład zarządu to prezes, rada nadzorcza lub dyrektor nadzorujący pracę.
Agencje rekrutacyjne zwykle prowadzą działalność obejmującą zawieranie umów, rekrutację personelu oraz zapewnianie obsady dla klientów. Jeśli zagraniczna agencja rekrutacyjna posiada stałą placówkę w Szwecji i spełnia inne warunki, takie jak wymagane, to jest uznawana za posiadającą zakład w Szwecji.
Zagraniczne przedsiębiorstwo może posiadać zakład w Szwecji nawet jeśli nie ma stałej placówki, przez którą w pełni lub częściowo prowadzi swoją działalność. Zakład może zostać uznany, na przykład, w przypadku osoby pracującej w Szwecji dla przedsiębiorstwa, która ma pełnomocnictwo i regularnie używa go do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa. Taka osoba jest nazywana przedstawicielem zależnym i może być pracownikiem, kontrahentem lub prezesem.
Ważne jest, aby taki przedstawiciel pozostawał w stosunku zależności wobec swojego zleceniodawcy, czyli zagranicznego przedsiębiorstwa. Cechy tego stosunku zależności mogą obejmować niskie ryzyko biznesowe dla przedstawiciela lub ograniczoną liczbę zleceniodawców, co oznacza, że przedstawiciel otrzymuje większość swojego wynagrodzenia od jednego zagranicznego przedsiębiorstwa.
Pełnomocnictwo nie musi być formalne, aby przedsiębiorstwo zagraniczne było związane umowami zawartymi przez przedstawiciela. Jednak umowy muszą dotyczyć normalnego zakresu działalności przedsiębiorstwa.
Przedsiębiorstwo zagraniczne prowadzące działalność handlową w Szwecji posiada zakład, gdy przedstawiciel zależny zawiera wiążącą umowę w imieniu siebie lub przedsiębiorstwa. Jednak zakład nie powstaje, gdy taki przedstawiciel tylko przyjmuje zamówienia klientów, przekazuje informacje o cenach i rabatach lub wykonuje sprawdzanie zdolności kredytowej, o ile warunki umowy są ustalane za granicą.
Natomiast zakład może istnieć w następujących sytuacjach:
· Zamówienia klientów są przyjmowane przez przedstawiciela, a przedsiębiorstwo zagraniczne regularnie je zatwierdza.
· Zamówienia klientów są przekazywane dalej do składu znajdującego się za granicą w celu wysłania towarów.
Wskazuje to na zawarcie umowy pomimo braku formalnego upoważnienia.
